میگویند شعری از دلدادگی بگو!

گر نمیخندی و زخمی هستی از شادی بگو

سیاهی باش که میخنداند مردم را

دلت اگر خونین است از بی خیالی بگو

همه ی وجودت اگر غرق در اشک و خون است

از عاشقی دم نزن؛ از پاکی بگو

نمیدانند خون جگر است که میرود

مطربی کرده و میگویند از ساقی بگو

زندگی تماشاخانه ی خدا نیست

سرنوشت است... لیک میگویند از بازی بگو

پیری خسته سوی مرگ میرود

صورتش ندیده و میگویند از جوانی بگو

غزل عشق از آهی و جگری برخواسته است

خون جگر را ندیده و میگویند از عاشقی بگو